વ્રૂધ્ધ..

સમી સાંજે સાગર ઘુઘવાતો'તો,
બાળકોના કોલાહલમાં હું ગૂંચવાતો'તો.
સઘળું હતું એવું ને એવું,
રેતીએ રગદોળાયેલા એ બાળકો,
સ્વપ્નોના મહેલ બનાવતા એ બાળકો.
કલ્પવ્રુક્ષની કતાર એ જ હતી,
હતો એ જ 'બેન્ચ'નો સહારો,
કહે મુજને કંઇક ઈશારેથી,
સમજતો ન હતો હું બેચારો.
હવા સૌમ્ય સુગંધિત એ જ હતી,
પવન પેલે વેગે જ ફૂંકાંતો,
બદલાયો હતો ફક્ત સમય વેગી,
વખત જ બદલાયેલો હતો મારો.
પહેલા મુજ પર યૌવનની છટા હતી.
પણ આજે કહેવાવું છું હું વ્રુધ્ધ બેચારો.

.......kjp...kusum.(21/4/2005)